KARMEL

     3   Er waait een harde, koele zuidzuidwesten wind
          Die zeezand opstuift over pleistoceen maquis
          Dat hier het landschap heeft gevormd tot labyrint

     8   De Karmel is geheel onttrokken aan het oog
          Want de hiervoorgenoemde felle, koude bries
          Waait al dat zand ook langs de hellingen omhoog
          De atmosfeer is ogenprikkelend en droog
          Geduldig dekking houden, dat is het devies
          Maar dan is plotseling de wind die zo hard blies
          En waardoor net nog alles in de rondte vloog
          Gaan liggen, teruggestopt in Zephyr's reisvalies

     1  

     9   De bergkam is met veel spelonken toegerust
          Die in het kalksteen door erosie zijn ontstaan
          Voor vroege mensen ideaal als onderdak
          Het is een oud massief, de berg is geen vulkaan
          Dus geen eruptiekans of ander ongemak
          Je kunt je veilig voelen door de duisternis
          Er zit veel silex in het kalksteenoppervlak
          De Karmel ligt aan zee die, rijk gevuld met vis
          Heel goed toegankelijk is door de vlakke kust

     6   Toch is het voor de mens een ruig en moeilijk leven
          Hier woont de noordelijkste Homo sapiens
          Want verder noordwaarts wordt de koude te intens
          Dus daar is exploratie verder uitgebleven
          In feite is de mens tot hiertoe opgedreven
          Het was door druk van buitenaf en niet zijn wens

     4   Ze komen hier al sinds een aantal eeuwen voor
          En kwamen dit gebied bij toeval op het spoor
          Toen zij vanuit de grote slenken overstaken
          Naar de Jordaan in het depressiedal El-Gohr

     4   Er zijn gevaren waar ze sterk voor moeten waken
          Bijvoorbeeld om bij koude onderkoeld te raken
          Of om met tegenzin gedood te worden door
          Een bergleeuwin die juist haar jongen blij wil maken

     2  

     8   De wind is weg, en dan komt Bhahalh overeind
          Hij schudt zich, omdat alles aan zijn lichaam plakt
          En hij bewrijft zijn ogen, waar het zand in schrijnt
          Hij voelt de warmte van de zon die even schijnt
          Terwijl hij na wat zoeken weer de stenen pakt
          Die in het mulle zand wat waren weggezakt
          En als de zon dan even later weer verdwijnt
          Heeft Bhahalh alweer een geruime tijd gehakt

     8   Hij zit te werken in de luwte van een braam
          Onvergelijkbaar sneller dan de oude Khronkh
          Hij is ervaren, consciëntieus en zeer bekwaam
          Dus heeft Bhahalh als vuistbijlhakker grote faam
          Maar hij is wars van indruk-maken en gepronk
          Dus mijdt hij vaak de vleierij in de spelonk
          Helaas, want de beschutting is wel aangenaam
          Dan gaat opeens de braambos branden door een vonk.

     1